“Çocuk sahibi olmadan önce Rio Karnavalı’na gitmem lazım. Yoksa nasıl dans ederim!”
Çok değil, birkaç yıl önceki düşüncem buydu. Ne alakası mı var? Türkiye’de balina anneleri görünce sen de öyle düşünürsün. Çocuk sahibi olmak demek kilo almak demek değil mi! Bu nedenle yıllarca çocuk sahibi olmak büyük bir korku meselesi haline geldi.
Ta ki dünyanın diğer yerlerinde çocuklu top model annelere rastlayana kadar.
İşte başlıyoruz
İki yıl önce aramıza geldi Arya. Yeni hayatımız böylece başladı. Çocuklu hayat…
Ne olduğunu anlamadık önce. Garip geldi odamızda bir üçüncü kişiyle uyumak.
Dedikleri ve korkuttukları gibi zor değildi aslında çocuk sahibi olmak. Akşamları uyuyordum. Acıktığı zaman uyanıyor sütünü içiyor, sonra yine uyuyordu.
Üçlü seyahatler
İki haftadan itibaren yürüyüşlere ve kısa gezilere çarşı pazar gezilerine başladık.
İlk seyahatimize 3 aylıkken çıktık. İtalya‘da Ventimiglia‘ya gittik. Kaldığımız yerde 5 metre mesafede olan kilisenin çanları her on beş dakikada bir çalıyordu. Yani ben her on beş dakikada bir uyanıyordum. Ama Arya uyumasına devam ediyordu.
İlk yurt dışı seyahatini 4 aylıkken yaptı. İtalya Como‘da bir gece kaldıktan sonra İsviçre Mels‘ti rotamız. Hedefimiz Avrupa’daki bilinmeyen küçük ülke Liechtenstein‘a gitmekti. Oradan Almanya Münih‘e ve İtalyan Alplerine gezimizi tamamladık.
“Bebekle bir şey yapamazsınız, artık gezemezsin öyle” dedikoduları da hükmünü böylece yitirmişti.
Alpler’de bir trekking günü
Anavatan
Arabaya, farklı ortama çabuk adapte olan ve problem yaratmayan Arya ile bir sonraki projemiz büyüktü. Arabayla İtalya’dan araba ile Türkiye’ye gitmek! Ne kadar uyumlu bebek de olsa yol uzundu. Çok uzun yolculuk yapamayacağımızdan çok konaklamalı olmalıydı. Her gün ortalama 4-5 saat yol gidecektik. Sırasıyla Hırvatistan, Sırbistan ve Bulgaristan‘da konaklayarak İstanbul‘a vardık.
Arya ilk defa anavatana böylece vardı.
Hedefimiz Fethiye‘ye yerleşmekti. Böylece 2700 kilometre araba yolculuğundan sonra Fethiye’de geçici olarak 50 metre karelik pansiyona yerleştik. Bu minik pansiyonda emeklemeye başladı, iki metreden küçük bir alanda bir ileri bir geri gidip geldi.
Fethiye’de yaşamak güneş, kum, deniz severler için bire bir. Bir süre güneşin tadını çıkardık ve işler istediğimiz gibi gitmeyince, eşyaları toplayıp tekrar arabayla İtalya’nın yolunu tuttuk. Ocak ayında, karda kışta, tekrar 2700 kilometre yol giderek İtalya’ya vardığımızda Arya 10 aylık olmuştu.
Aqui e Ahora (Burda ve Şimdi)
Çocuk sahibi olan arkadaşlarımız ben hamileyken zamanımın kıymetini bilmem gerektiğini çünkü çocuk olduktan sonra uyuyamayacağımı söylüyordu. Çocuk olduktan sonra bebekliğin kıymetini bilmem gerektiğini çünkü yürümeye başlayınca çok koşturacağını yorulacağımı söylüyorlardı. Sonrasında çok konuşacak, koşacak… Off, zor zor her anı zor.
Ya da…
Tam tersi olmasın. Aslında her anı güzel değil mi!
O zor, bu zor şeklinde geçen yakınmalar, çocuk büyüdükten sonra, “aa ne güzeldi çocukken, ne de çabuk büyüdü” hasret ve özlemleriyle devam ediyor.
Her andan, çocuğunla geçirdiğin her anından keyif alsan, mutlu olsan nasıl olur acaba!
Nice “nice” seneleri olsun..