Hayat her zaman alıştığımız gibi olmuyor. Ülkeden ülkeye durumlar değişebiliyor. Zaten keşif de bununla ilgili ya, dışarıdaki hayatı tanımak, farklılıkları görmek. Bu farklılıklar her zaman hoş olmasada…
Hiç aklımızda yokken kendimizi İrlanda’da bulduk. Neden İrlanda? Çünkü burada iş imkanları çok. Yaşımız başını aldığından ve sonsuza kadar deli danalar gibi dolaşamayacağımızdan, bir yandan yeni bir bölge ve kültür keşfederken, bir yandan da birikim yapalım dedik.
Krizin etkisi
Gelir gelmez öğrendik ki burada ciddi ev sıkıntısı var. Bilenler vardır, ABD ile birlikte Dünya’yı vuran banka krizinden sonra (Belgesel filmi İç İşler (Inside Job) izlenmesi tavsiye edilir) bankalar kredi vermeyi kesince Dünya’da işsizlikle birlikte, inşaat da durdu. Bundan birçok ülke etkilendi.
Güzel bir ev bulup depozitosunu verdiğimizde, işin kolay olduğunu düşünmüştük ama neyle aşık attığımızın henüz farkında değildik. 5 gün sonra emlakçı, ev sahibi evini kiralamaktan vazgeçti diyerek hayallerimizi yıkıp bizi tekrar telaşa soktu.
Ortada ev yok ve talep çok. Her geçen gün ülkeye gelen öğrenciler ve çalışmaya gelenler kendilerine kalacak yer arıyorlar doğal olarak, ancak tutacak 3-5 tane ev var ancak. Fiyatlar normalin iki katı. Bıraktım parasını ev bulana aşk olsun!
Biz önce durumun farkında olmadığımızdan rahattık tabi, anonslara bakıyor, arasından seçiyor, görmeye gidiyorduk. Ne zamanki “görmeye gitme” aşamasında artık görecek daire kalmayınca, veya 15 kişiyle beraber görüp diğerleri önce davranıp evsiz kalınca durumu kısa zamanda kavradık ve strateji geliştirdik.
Strateji
En yaygın ev bulma sitesinden ikisinde istediğimiz aralıklarda ve bölgelerde profil oluşturduk. Bu profile uyan bir kiralık daire anons edildiğinde mail adresimize gelecekti. Ben istenilen bütün belgelerle birlikte evi beğendiğim takdirde depozito vermek üzere iyi miktarda nakiti yanımda taşıyacaktım.
Sabahın erken saatiyle uyanıyor gün içerisinde verilen anonsları teker teker arıyor, listeme ekliyordum. Tutulmamış olanları aynı gün içinde görmeye gidiyorduk. Ama bu görüşlerde hiçbir zaman yalnız olmuyorduk. Herkes köprü altında kalmama arzusuyla birbirini rakip görüyor, bunları bakışlardan rahatça anlayabiliyorduk.
Çok beğendiğimiz evin bir tanesini de hemen gördüğümüz anda yanımızdaki belgeleri vererek tutmak istedik.
Ah pardon belgelere açıklık getirmedim, 2 tane önemli belge var ev tutabilmek için:
- İş yerinizden çalıştığınıza dair, kiranızı ödeyebileceğinize dair, belge ,
- Bir önceki ev sahibinizden alacağınız “iyi” halinizi gösterir referans mektubu,
Bunlar dışında vereceğin tapu, banka hesabı, CV falan ne varsa ver tabi. Eğer önceki ev sahibiniz problemliyse, veya münakaşalıysanız yandınız. Size ev yok!
Ev çok talep az olsa durum böyle mi olur? Tabi ki hayır. Ev sahibi gelene, ilk beğenene verir evi. Şimdi efendiler evlerinde belgeleri inceleyerek “en iyi” kiracıyı seçerek egolarını besliyorlar.
Bu belgelerle anında eve başvurduk (!) ama ertesi günü “üzülerek seçilmediğimize” dair mesaj aldık. Seçilmedik mi! Nasıl yani? Ya ben veriyorum parasını, işe başvurdum da haberim mi yok! Ne demek seçilmediniz!!
Arama telaşı böylece devam etti. Emlakçılarla ahbap oldum.
Bugün ev arayışımızın neredeyse 5. haftasındayız. Geçici kaldığımız odadan ayın sonunda çıkmamız gerek ve hala hiçbir eve seçilmedik.
İrlanda’da durum şimdilik bu.
Teşekkürler
Güncelleme:
Bizim için ev arayışlarına giren İrlanda başbakanı ve Cork belediye başkanı ile cuma namazlarında dualarını esirgemeyen İslam alemine, her beni gördüğünde “noldu buldun mu ev” diye halimi soran kasap Patrick’e, “bulamazsanız bizim odaya sıvışırsınız” diyen ailemizin bakkalı Laura’ya, her dükkanına girdiğimde benden Zeki Müren göbeğini esirgemeyen berber Ahmet’e teşekkürler.. Uçan kuş, hergün ışıklarda bekleyen sırnaşık kedi, size de selamlar. Artık başımızı sokacak bir evimiz var ya.. Burada aldığım ilk ve tek hediye sevgili Reen (çiçeğin adı) ile beraber çok mutluyuz.
Gönderelim burdan bir kaç boş apartman kaç tane lazımdı size 😀 Şaka bir yana çok ilginç ilk anlattığında garipsemiştim avrupa mı burası diye şaşırmıştım ancak makaleden de okuduklarımla şaşkınlıklarım artmaya başladı.
Esasen tüm bunlar hayatınıza güzel anılar olarak kalacak. Birgün çocuklarınıza anlatacağınız çok şeyiniz olacak. Hayatınız neşe içersinde geçmesi dileğiyle…Şimdiden özlendiniz. Öpüyorum sizi, kocam sevgi ve Selamlar…