Siz de ikilemde kalanlardan mısınız?
Bu dünyaya çocuk getirilir mi diyenlerden mi?
Hiç çocuk sahibi olmayı ciddi bir şekilde düşünmemekle birlikte, uzun süre dünyanın gidişatını karamsarlıkla izleyip, dünyaya gelen çocuğun geleceğine kaygıyla baktım.
Küresel ısınma almış başını giderken, iklimler değişir, sular yükselirken, dünya nüfusu daha önce olmadığı kadar 7 milyarı geçmişken ve bu nüfusu doyurabilmek için et ve sebzeyi her türlü ilaçla elde ederken, dünya parası olanların, monopolinin elindeyken, onlar dünya nimetlerinden yararlanırken geriye kalan nüfus yani %99 hiç bir şeyden bi haber hayatta kalma telaşındayken, yani dünya bu kadar batmışken, nasıl bir çocuk getirilebilirdi ki?
O çocuğa haksızlık olmaz mıydı?
Bu kaygılarımı anlatırken Amerikalı bir arkadaşın dedikleri, düşünmeme sebep oldu:
“Aynı şeyleri annen baban da düşünseydi, şimdi sen olmazdın!“
Belki haklıydı. Dünya tarihine baktığımızda, savaşsız, problemsiz geçen neredeyse bir zaman olmamıştı. Her karamsarlığa kapılan dünyaya gelecek olan çocuğundan vazgeçseydi insan ırkı yok olma tehlikesine bile girebilirdi.
Çocuk istemek ya da istememek
Diğer yandan çocuk istemek de bencilce değil mi? Şımarık çocukların oyuncak bebek ya da köpek istemeleri gibi.
Bu neyin kibri çocuk istemek. Her istediğin olmalı mı? Sen çocuk istiyorsun da, peki çocuk seni istiyor mu?
Bir de bundan daha öte bir durum var ki o da, birinci çocuk için ikinci çocuğu yapmak.
“Ayy yalnız kalmasın. Arkadaş olsun. Büyüyünce birbirlerine destek olsunlar.”
Zavallı ikinci çocuk, sebebini belki hiç bir zaman bilmeyeceği dünyaya birinci çocuğa arkadaş olmak ve onunla oynamak için gelir.
Peki bunun bir orta yolu yok mu?
Her şey istemek ya da istememekten ibaret değil, olmamalı.
Yine her şeyi toprak anaya, doğaya bırakmalı. Planlar yapmadan, tarih hesaplamadan, benim de olsun diye istemeden, olduğu gibi, olduğuna…
Gelen bebeği de neden geldin diye sorgulamadan kucaklamalı.
İşte tam da bu duygularla geldi bebek, hiç aklımda yokken, illa olsun diye istemeden, plansızca… İyi ki de öyle oldu. Geldikten sonra ne dünyaya çocuk gelmeli mi kaygım kaldı ne de kendim için iyi oldu düşüncesi…
Ebeveyn olma andı
Sevgili bebek belki henüz dış dünyaya gelmedi ancak, günümüz dünyasında onun sağlıklı bir birey olarak yetişmesi için yapılması gerekenler düşünüldü.
Dünyaya yakında gelecek olan bebek! Bil ki:
- Senin her dakika başı fotoğrafını çekmeyeceğime ve çekerken zorlayarak sahte gülümseme poz verme hali yaratmayacağıma,
- Her dediğini yapıp, her istediğini alarak seni şımartmayacağıma ve dünyanın sahibi ve hakimiymişsin gibi davranış bozukluğu yaratayacağıma,
- Sana şeker, çikolata, kola gibi içinde ne olduğu belirsiz, sağlığını tehdit eden yiyecekler vermek yerine, sana sağlıklı malzemelerden kendi ellerimle kek, pasta yapacağıma,
- Seni kesinlikle Barbie ailemine sokmayacağıma,
- Sen ağlasan ve istemesen dahi üşüyordur diye seni kıyafetlere boğmayacağıma,
- Sana başımdan sağmak veya ağlamaman için telefon veya tablet vermeyeceğime,
- Yerine sana çokça doğada bulunma ve keşfetme imkanı tanıyacağıma,
- Seninle zaman geçireceğime,
- Büyümeni ve öğrenmeni dikkatle izleyeceğime,
- Ahh zaman ne çabuk geçti, ne çabuk büyüdü demeyip, geçirdiğimiz zamanın hep farkında olacağıma,
- Kendime birey olarak saygı gösterip kendi hayatımı yaşarken ve yapmak istediklerimi yaparken, beni gözlemlemene fırsat vererek, kendi ayakların üstünde durabilecek sağlıklı bir birey olmana gayret göstereceğime,
- Seni sosyal medya alemine alet etmeyeceğime ve senin fotoğraflarını paylaşmayarak özel hayatına saygı göstereceğime söz veriyorum.
Haydi gel artık! Seni merakla bekliyoruz…
Hala bu ünvana alışamamış olan,
Annen!
Ayy ne güzel bir yazı olmuş 🙂 Tamamen kapatalizmden uzak bir yaşantı sunmayı düşünüyorsun. Bebeğin çok şanslı olacak. Böyle bilinçli ve akıllı bir annesi olduğu için. Ayrıca o and ta çok iyiymiş. Her ebeveyne ezberletilmeli :D:D
Teşekkürler 🙂