Tesadüfen başladığım 30 günlük tamamen plansız ve bilinmez seyahatimde Budapeşte‘den sonra Prag’a vardık. Yanımda Budapeşte’de bana katılan Patrick de vardı.
Açıkçası o zamanlar şimdiki gibi araştırmacı bir tip değildim ve gittiğim yerleri sadece gözlemliyordum. Bilinçlilik seviyesine ulaşmam için biraz daha zaman vardı. (daha&helliip;)
Öğretmenlerin 3 değil ama 2 ay tatilleri olduğu doğrudur. Hani şu herkesin özendiği, “öğretmen olmalıymışım beya” dedirttiren tatil. Evet ben de yıllarca iyiki öğretmen olmuşum dedim kendi kendime. Yoksa bu kadar yer görüp insan tanışacak zamanı nereden bulacaktım. (Tam da burada özel sektör çalışanlarını daha fazla kızdırmamak için susuyorum) (daha&helliip;)
İtalya’daki Pisa şehrinin pizza ile hiç alakası yok. Bizdeki telaffuz benzerliğinden çoğu kişi tarafından (ben de dahil) ismi pizza ile karıştırılır. Pisa şehri veya Pisa kulesi “Piza” yediğimiz pizza ise “pitza” diye telaffuz edilir. Bu detaya açıklık getirdiysek konumuza geçelim. (daha&helliip;)
Keşif başlıyor…
İlk yurt dışı seyahatim olan Hırvatistan neredeyse tesadüf sonucu vardığım bir ülke oldu.
Couchsurfing gezgin topluluğuyla tanışmamın hemen akabiydi. Farklı yerlerden gelen farklı düşünceli insanlarla tanışmam anında ufkumda bir genişlemeye ve yakın zamanda olan Hırvatistan’daki kampa hemen “evet” dememe sebep oldu. (daha&helliip;)
Cebelitarık diye bir ülke olduğunu keşfedeli 3 yıl oluyor. Barselona’da şok etkisi yaratmıştı. “Nasıl yani İspanya topraklarında İngiliz kolonisi mi var? Nasıl daha önce duymadım ben bunu.”
İtalya’dan başlayan karavanla Akdeniz kıyı seyahatinde Malaga’ya ulaştığımızda Cebelitarık, uluslararası adıyla Gibraltar, 3 yıldır kafamı kurcalayan, görmeyi dört gözle beklediğim seyahat noktasıydı. (daha&helliip;)
Kim ne dedi